Bolivia Tupiza Tour 7-3 t/m 10-3

Vanaf Sucre hadden we de mogelijkheid om via Potosi direct naar Uyuni te gaan om de Salar de Uyuni te zien. Alleen las ik op internet en hoorde van andere reizigers dat de Tupiza Tour heel goed is. We moesten dan wel langer reizen, omdat we langs Uyuni naar Tupiza gingen rijden.

Het was een vierdaagse Tour. We hadden twee andere Nederlanders die met ons meereisden. Jasper en Nienke, aardige jonge koppel. Onze bestuurder was ook onze gids. Hij sprak alleen geen engels. Gelukkig konden Jasper en Nienke wel een beetje Spaans voor de vertaling. De eerste dag waren we bijna alleen maar aan het rijden. We hebben veel mooie bergen gezien.

De 2e dag was een stuk leuker. Doordat we op dag 1 veel reden konden we vandaag meer plekken zien. We hebben vulkanen, verschillende kleuren meren en geisers gezien. Het was wel erg koud buiten met veel wind. Gelukkig gingen we later naar de hot spring. Daar mochten we een kwartier in zitten. Het was lekker warm, maar wel vreselijk koud als je er weer uit gaat.

Op dag 3 zijn we ook veel gaan rijden. We sliepen in een hotel volledig gemaakt van zout. Vlakbij de hotel was een berg die ik samen met Jasper en Nienke beklom. Ik had een tijdje geen sportactiviteit gedaan. Dit was veel te zwaar voor mij. Halverwege wilde ik stoppen, maar bleef toch doorlopen. Uiteindelijk hadden we het ook gehaald. Vanaf de top van de berg zag je al een hele mooie uitzicht van de Salar. Een grote landschap dat helemaal wit is. Er was ook een stuk water in de verte te zien. Gelukkig maar. We konden dus zowel de reflectie in het water zien van de lucht als dat we de witte zoutvlakte konden zien.

Dag 4. 's Ochtends om half 5 stonden we op om naar dat waterpunt te gaan om de zonsopgang bij salar de Uyuni te zien. Er was redelijk wat water op de grond. Bijna iedereen had hun schoenen aangehouden. Alleen wij kozen om op onze slippers te gaan, zodat onze schoenen en sokken niet nat worden. Jezus wat koud. Na een tijdje werden onze voeten steeds kouder en kouder dat er ijzige zoutkristallen op ons voeten kwamen. Ik had mijn gopro op een standaard gezet om een timelapse te maken. Iedereen maakte van die mooie reflectie foto's. Het duurde even, maar we zagen eindelijk de zon opkomen. Je moet je voorstellen dat je omringd bent met water om je heen waar je op kan lopen. Iedereen kijkt de kant op waar de zon opkomt. In de verte zie je de zon die langzaam maar geleidelijk groter wordt. Dit was erg mooi om te zien en het zeker waard om vroeg voor op te staan.

Na de zonsopgang zijn we verder gaan rijden naar een berg waar je ook weer een mooie uitzicht had op de zoutvlakte. Alleen kon je op deze kleine berg wel in 360 graden de hele zoutvlakte zien. 
Na de lunch zijn we weer verder gereden om naar een plek te tijden waar alles wit is. Hier konden we gekke foto's maken die je op internet ook altijd ziet. Onze gids had bijvoorbeeld een pikhouweel. Andrea zat op de voorgrond en ik liep ver naar achteren. Ik lag op de grond en Andrea sloeg de pikhouweel in m'n buik, leuke foto. Zelf had ik speelgoed gekocht waar ik leuke foto's en filmpjes mee heb gemaakt.
Ik wilde echt heel veel filmen. Helaas was het na 2 uurtjes tijd om te gaan. Ik wilde langer blijven, maar m'n gids moest dezelfde dag helemaal terugrijden naar Tupiza, de plek waar we begonnen met de tour. Dat is erg ver.

Het was een hele leuke vierdaagse tour, maar wel vermoeiend. We zijn die dag ook gewoon in Uyuni gaan overnachten in een hostel. De volgende ochtend hadden we om 4 uur 's nachts alweer de bus gepakt om de grens over te steken naar de stad Calama in Chili.

In Chili is alles een stuk luxer dan in Bolivia. We zijn naar de mall center geweest waar we gingen shoppen. De prijzen zijn hier ook een stuk duurder dan in Bolivia. Beetje hetzelfde als in Nederland.

Andrea's koffer is nu echt kapot gegaan. De wielen waren al een paar keer open gegaan, maar was altijd met lijm te maken. Dit keer niet, dus ze kocht een nieuwe roze koffer met vier wielen. Het verplaatsen van de koffer is nu veel makkelijker, want ze hoeft geen trolley meer te trekken.

Op het moment van schrijven zijn we in Calama te wachten op de bus naar Iquique. We hadden de bus gemist en moeten een paar uur wachten op de volgende bus. Heel raar, we gaan meer naar het westen reizen, maar het is hier een uur later dan in Uyuni, waardoor we de bus misten. Het blijkt dat of de zomertijd in Bolivia al was ingegaan en in Chili nog niet en dat het morgen ingaat. Hier gaat de tijd alleen achteruit ipv vooruit in Nederland. Ik zie nu ook op tv dat ze het over de zomertijd hebben. Voortaan gaan we bij elke locatie kijken wanneer de zomertijd ingaat.